Windy Corner

Windy Corner 1 mei 2018

We worden op Hosea Kutako International AirPort Windhoek opgehaald door een mannetje en hij heeft gelijk onze auto mee... nu is de Freek Vonk setting compleet😜. Paul had al een FV broek, waar hij elke vliegtuigmaaltijd overheen gegooid heeft. In Joburg bleek dat zijn salomonschoenen ook in de FV shop werden verkocht...en nu die stoere bak! Anna is helemaal om...ze twijfelt nu al of ze later in Frankrijk of Namibië gaat wonen en we zijn hier nog geen uur! Wel al de 1e baboons (apen) gespot en ook 2 magere hertjes...komt helemaal goed met dat Namibië 😍. Bij de car rental office aangekomen krijgen we een zeer uitgebreide uitleg over de auto... we kunnen inmiddels alles zelf vervangen als het moet. Het hele gebeuren duurt volgens Paul langer dan onze vlucht 😅. 

Nu Paul aan het stuur in onze 4x4 double cab...linkse kleine bochten en grote rechtse bochten... weer ff wennen aan dat linksrijden 🤓. Googlemaps en Anna brengen ons naar Bintangroad of Bintangstrasse... alles is hier Duits of Afrikaans, naar ons guesthouse. Prima genoeg hutje met hek...safety first😎...Troep neergezet en ff de baas gevraagd een taxi te regelen en het restaurant te reserveren...gemak dient de mens. Ape (onze cab driver) heeft ons naar Joe’s Beerhouse gebracht... eerst ff een springbokkie (amarulla met pepermunt, Mier...goeie combi!!!) Toen oryx carpaccio vooraf en als hoofdgerecht Namib Bushman Sosati, Namib Bush Fire en Joe’s Gypsy Schnitzel: zebra, kudu, springbok en oryx...local is lekka! Natuurlijk chocoladetoetjes voor Paul en Anna en weer met Ape terug naar ons hutje😎

Vanavond mam nog ff gebeld op deze bijzondere dag... ze was best verdrietig...

Het is half 10...we zijn alle3 moe...dus lekker slaap!!!

2 mei op naar Sossusvlei

Na een lekker ontbijtje met kip en ei, eerst naar de Spar om in te slaan. Vanavond moeten we natuurlijk aan de braai😂. Nu onderweg naar Rehoboth, Paul rijdt, Anna navigeert en ik zit achterin met mijn been omhoog 😍. De omgeving is mooi, af en toe cowboy Ron landschap🤠 ( in een keer een rotsachtige berg), dan weer vlak of juist heuvels, veel struiken en lage bomen. De catch so far: paarden, hertjes, struisvogels, dassie, geitjes, koeien, hond en een dode slang op de weg die Paul per ongeluk nog platter heeft gemaakt (nu is ie zeker dood😒). 

We rijden richting Solitaire (Han & Door ff checken of het boek klopt 🤓) en hebben het asfalt achter ons gelaten. De gravelroad is dusty and bumpy 😲.. maar wat is het hier mooi!🤗Net door de Speetshoogte gereden...WoW wat prachtig...wel behoorlijk steile weg, maar what a view! De auto ff vlak bij de afgrond geparkeerd voor de foto 😅(Paul met wegrijden per ongeluk in zijn vooruit...pfff😜) en ff op de picknickplaats een broodje en lekker koud water uit de ijskast (zo noemen ze hier een koelkast). Volgens Paul wordt je hier vanzelf een geit als je maar lang genoeg rijdt...alles schudt, zelfs je stem🤭.

Solitaire ziet er precies zo uit zoals Paul en ik het ons hebben voorgesteld uit het boek van Han (Solitaire van Van der Lee), alsof de tijd heeft stilgestaan. Een aggenebese (hoe schrijf je dat eigenlijk) pompstation met een ouwetroeperig winkeltje...prima sfeertje! 

Verder richting Sesriem wordt het steeds droger en kaler...we naderen de Namib Dessert🤔...

Sesriem 3 mei 2018

Om half 6 opgestaan om vervolgens om half 7 in de rij te staan om de Sossusvlei in te mogen...brrrr...niet echt ons ding! Gisteren op de Campsite Sossusvlei Oasis aangekomen. We staan met een eigen soort van hutje met douche, wc en aanrecht in een grote cirkel met in het midden een zwembad. De buren kun je bijna niet zien, zo ver sta je uit elkaar. En om ons heen, helemaal niks....The Big Nothing! Tentjes uitgeklapt en ingericht, Paul ff hollen, Anna ff zwemmen en toen aan de braai. Het was inmiddels donker...dat is ff wennen. Vroeg er in en vroeg er uit, is niet echt ons ritme...

Het is inmiddels 7 uur geweest en wordt al licht... en we staan nog in dezelfde rij...dit doe ik dus niet meer! Gelukkig gebeurt er om ons heen het een en ander... cuty schoolkindjes die met de bus naar school gaan, mensen die selfies maken en zich volgens Anna helemaal niet aan de (ongeschreven) regels van het selfie maken houden. Het lijkt meer of ze zoeken naar WiFi🙄... je hoort een beetje relaxed selfies te maken, niet je telefoon in de lucht houden blijkbaar🤨. 

Het gemopper in de auto is begonnen:

Zinloos geweld...
Hier een uur wachten zonder koffie...
Heb je het wel goed begrepen...was het geen half 8?
Ik moest vanmorgen wel plassen, dus ik moest er sowieso uit. Maar ik had er ook weer terug in gewild!
That is the black Freak Sparkle😂
We gaan rijden...denk ik...it gaet aon!
Er staat me daar een file van hier tot Tokyo....maar wij zijn wel de 5e!?! Worden we dalijk aan alle kanten ingehaald🤭

We zijn binnen en gelijk 3 hertjes!

Wat is Sossusvlei mooi!! Onwijze mooie duinen met vaak curve-achtige vormen... we besluiten eerst door te rijden tot het verste punt...de laatste 6 km door het zand....dus eerst de banden van gravelstand (1,8 bar) naar off road stand (1,6 bar) leeg laten lopen...dan het zand in... het lijkt af en toe wel of we op een kameel zitten....we hobbelen wat af...best spannend of we niet vast komen te zitten.  Bij Naravlei eerst een Afrikaans ontbijtje gemaakt. We hebben 1 gasstel, dus het duurt ff voor de koffie, melk en eieren klaar zijn...dan het duin op. Het lijkt heftiger dan het is en boven is het uitzicht spectaculair. Ff lekker chillen en genieten...de volgend vlei is Deathvlei...ik besluit de berg niet op te gaan met mijn knie...maar Paul en Anna gaan wel....de kleivlakte met dorre bomen is volgens Paul apocalyptisch 🧐....nu  op naar Duin 45... hij heeft zijn naam te danken aan het feit dat het de 45 ste duin van Sossusvlei is en 45 km van Sesriem verwijderd is volgens de LP 😉...

Duin 45 kan van de bucketlist...we’ve made it to the top! En dat om 3 uur...op het heetst van de dag 😛... nu lekker terug naar de campsite voor bier, baco’s en (zwem) bad!